Gisteren was Jos voor de intake bij ons thuis. Bull (Bull Mastiff) die normaal nooit iets van vreemden moet hebben (dat was een van zijn problemen) ging gelijk in stille adoratie bij hem zitten! We wisten niet wat we zagen. Na een week was Jos er weer met een prachtig uitgevoerd plan van aanpak op papier: we gingen aan het werk. Een van Bulls grootste problemen was dat ze als een waanzinnige aan de riem trok. En nu?

Het ging net als op TV: Jos loopt er zo mee weg: geen getrek, gehijg, niets! Dan is het mijn beurt: met de aanwijzingen gaat het gelijk al een stuk beter, je gelooft het werkelijk niet. Dan is het de beurt aan zijn volgende probleem: als de bel gaat staat Bull hysterisch bij de voordeur. Jos stelde voor Bull een andere reactie op de bel te leren. Als de bel gaat moest Bull in zijn mand gaan zitten en daar rustig afwachten. Wij vonden het allemaal best: dat lukt toch niet. Volgens Jos zou Bull het na drie keer door hebben. Nou dat werd geen drie, maar vier keer. En nu? De bel gaat, mijnheer vertrekt naar zijn mand en blijft daar keurig zitten. Wat een rust! Soms vinden we hem nu weer wat te rustig (het is ook nooit goed). Bull is veel gelukkiger nu, hij is weer vrolijk en ontspannen in plaats van hysterisch opgewonden en boos.

Jos: enorm bedankt! We hebben een heel andere Bull in huis!!!

Sophie en Wim, (lebbers van Bull)