Boris: bijna dood!

Boris is een Weimaraner reu van 9 jaar oud. Tot mijn grote verdriet stond ik met Boris bij de dierenarts om hem in te laten slapen. Er was met Boris niet meer te leven. Hij wilde geen moment meer alleen zijn en blafte en huilde de hele buurt bij elkaar. Daarnaast sloopte hij alles in huis wat hij maar te pakken kon krijgen. Duizenden euro’s had dat inmiddels gekost. Daarnaast poepte en pieste hij het hele huis er onder. Maar het meest vervelend was dat de buren het niet meer accepteerden, die werden gek van het lawaai. Omdat een oude hond moeilijk te herplaatsen is en dan ook nog eens met dit probleem, had ik het moeilijke besluit genomen om hem in te laten slapen. De dierenarts stuurde me echter naar de honden-coach toe. Eerlijk is eerlijk: ik verwachtte er niet veel van. Boris beet zelfs gaten van een halve meter in de deuren om weg te komen, dus ik had niet het idee dat dit op te lossen was. Gelukkig lukte het Jos om snel bij me te zijn. We hebben in overleg een aantal zaken verandert, maar het voornaamste was toch wel dat we het weggaan van mij voor Boris enorm leuk hebben gemaakt, maar mijn thuiskomst dodelijk saai. De eerste nacht was spannend, maar het wonder geschiedde: Boris was rustig. De nacht er na onweerde het en Boris ging ouderwets te keer. De volgende ochtend trof ik een spoor van vernielingen in het huis aan en oerval lag pies en poep. Volgens Jos kwam het door het onweer en ik moest gewoon met het plan doorgaan. Boris is sindsdien nooit meer bang geweest om alleen te zijn. Ik ben zo blij dat Boris nog bij me is en ik hoop nog jaren van hem als trouwe vriend te kunnen genieten.

Jos, ik ben zo dankbaar voor je hulp! Je hebt Boris voor de dood weg gehaald en Boris en ik genieten nog iedere dag van elkaar.

 

 

Carla, den Burg Texel